We hadden de wekker ingesteld op 06.00 uur 's ochtends, om optimaal te kunnen gaan genieten van deze mooie dag. Het zou namelijk een warme zonnige dag gaan worden als wij de weersvooruitzichten mochten geloven. Zoals gebruikelijk werd ik 10 minuten voor de wekker wakker, altijd prettig. We ritsten onze tenten open en het uitzicht was verrassend.. De gehele camping en omgeving was nog volledig gehuld in een dikke vochtige mistlaag. Een donkere witte wereld verwelkomde ons vandaag.

Koffie zetten, broodjes smeren, snacks mee, waterzakken vullen, kleding aan, fluisteren, tanden poetsen, check, dubbel check, het water op! We vaarden door de dikke mist richting ons eerste doel, eiland Voornpol. Daar hadden wij de dag ervoor een Zeearend gespot dus wij hoopten dat hij (of zij) er weer zou zijn wanneer wij daar onze eerste kop koffie met ontbijt tot ons zouden nemen. De zon prikte inmiddels al voorzichting door de dikke mist waardoor deze een wel heel bijzonder mooie mysterieuze geel gouden gloed kreeg, werkelijk prachtig! De Zeearend hebben wij uiteindelijk niet meer gezien maar wij vonden dat prima. Daardoor bleef de ontmoeting van de avond ervoor juist heel bijzonder. Volgens sommige inheemse volkeren zie je de Holy Spirit die je verbindt met het ALL, wanneer je een Zeearend ziet. ALL staat voor het totale bewustzijn. Cool!

Na het ontbijt vervolgenden wij onze waterweg over het Giethoornsche Meer richting de Beulakerwijde. Nog steeds voeren wij door een goudgele muur wat werkelijk een heel surrealistisch beeld teweeg bracht aangezien het totaal rimpelloze water dezelfde kleur aannam. Er was geen enkele horizon waar je je op kon focussen. Aangekomen bij de Beulakerwijde was de mist ondertussen al minder dik en gingen wij richting ons tweede doel, een kunstwerk in de vorm van een torenspits wat boven het water uitsteekt. Dit ter nagedachtenis aan het verdronken Turfstekersdorp Beulake, wat ten onder ging tijdens een verwoestende storm in 1776. Dat was voor ons wel een bijzonder moment van de dag, mede gevoed door deze mystieke mistige ochtend.

De mist begon nu echt op te trekken en de zon scheen heerlijk op onze blije bolletjes. Wij staken de Beulakerwijde over richting Ronduite om zo via de Belterwijde door het prachtige natuurgebied rondom Belt Schutsloot aan te komen. Men zegt dat het flink kan 'spoken' op de Beulakerwijde maar nu was het wind, maar dan ook echt, wind stil. Ook waren wij, op één bootje na die in de verte de haven verliet, de enige op het hele meer. Zo voelde het in ieder geval want wij zagen verder niemand. Het is bijna onbeschrijflijk hoe mooi het daar was en hoe het voelde. Zo'n groot meer, glad als satijn, de rust, de ruimte, de kleuren, de geuren, de leegte.. FANTASTISCH!

Slingerend door de smalle waterwegen richting Belt Schutsloot kwamen wij naast andere dieren nog een groepje Reeën tegen die niet op of om keken omdat wij ons laag en geruisloos voortbewogen door de smalle watergangen. Na de lunch wilden wij via de zuidoost kant opnieuw de Beulakerwijde bevaren, we moesten ten slotte ook nog terug. Na een tip van iemand van onze vereniging zouden wij deze heel mooi via de brug bij De Blauwe Hand kunnen aanvaren. Ondertussen was de rest van Nederland ook wakker want het was opletten geblazen met alle plezierjachten in èn buiten de vaargeulen. Het leverde wel wat leuke golfjes op, dat dan weer wel.

Eenmaal aangekomen sloegen wij na de brug linksaf de Beulake weer op en daar kwamen wij zowaar enkele van onze clubleden tegen die ook met een tocht bezig waren vandaag. Dat was een leuke spontane ontmoeting!

Met een flinke omweg zijn wij uiteindelijk dwars over de Beulakewijde gevaren richting het noorden om daar weer stilletjes te verdwijnen in de wildernis van Overijssel.. Nog een korte stop gemaakt, door wat dorpjes heen gevaren en via het Giethoornsche Meer weer aangekomen op de camping. 38,2 km en 10,5 uur verder kunnen we wel zeggen dat dit tot nu toe één van de mooiste tochten is die wij samen hebben gemaakt!