Een weekje varen in Mecklenburg – Vorpommeren
Niet naar Frankrijk deze ‘Hemelvaartsweek’ maar naar het Duitse merengebied, ca 50 km noord van Berlijn. Nanneke en Joris hadden op zich genomen om deze kampeer- en kanoweek te organiseren.
De afstand vanaf Zutphen is ca 585 km, die in 7 uur overbrugd kon worden (wel korter dan bij de Frankrijk-reizen).
En er was veel belangstelling voor (hoewel er op hetzelfde moment ook een week in Denemarken was geregeld). Liefst 11 personen hadden belangstelling. Helaas vielen er door verschillende oorzaken 3 mensen definitief af. En één persoon kwam een dagje later. Joris en Nanneke waren niet over één nacht ijs gegaan en hadden tevoren het gebied grondig verkend en daarbij niet alleen een kampeerterrein geselecteerd, maar ook alvast vaarroutes met bijbehorende in/uitstapplekken vastgesteld.
De gekozen camping in de (met enige fantasie) toepasselijke plaats Canow was plezierig-primitief. En aanvankelijk heel rustig (qua aantal kampeerders; sommige buren waren ’s nachts wel erg luidruchtig !).
Maar vanaf de donderdag (Hemelvaartsdag) was het terrein plotseling overvol en chaotisch geheel opgevuld met vele tenten en tentjes, caravans, rommelig gelardeerd met tientallen bijbehorende auto’s (en motorfietsen). En heen en weer hollende kinderen.
Gelukkig konden we overdag weg om te varen. We voeren elke dag, d.w.z. 6 tochten, met een gemiddelde lengte van 21,7km. We waren in Mirow, Rheinsberg, Wesenberg (2x), omgeving Zirtow en Drosedow en bereikten Bredereiche vanuit Fürstenberg. Het gebied is een vriendelijk merengebied zoals Friesland, maar met dit verschil dat buiten de natuurlijke oevers geen weilanden liggen, maar hoog oprijzende bossen van uiteenlopende samenstelling. En er zijn vrij grote niveauverschillen tussen de meren, zodat er regelmatig sluizen / sluisjes gepasseerd moesten. In Fürstenberg kon je ook via een glijgoot naar beneden, iets dat Renée nog wist uit haar eerdere bezoeken.
Daar in de buurt bevindt zich het voormalige vrouwen-concentratiekamp Ravensbrück. In de 2e wereldoorlog werden daar 132 000 vrouwen en kinderen als gevangene geregistreerd (Wikipedia). We hebben het complex vanaf het water aanschouwd, maar hebben het niet bezocht. Hetzelfde geldt voor het nabijgelegen Himmelpfort. Een naam die vragen oproept. Maar behalve dat er een Postadres van de Kerstman schijnt te zijn, is het voornamelijk een vakantieoord.
Op de dag van aankomst had Nanneke een uitstekende maaltijd gekookt voor de hele groep. Lekker en makkelijk ! De andere dagen kookte ieder in principe zelf, hoewel de praktijk soms andere oplossingen bood (BBQ, restaurant, Curryworst, of gerookte vis die her en der te koop was).
Afgezien van een onweersbui de eerste nacht hielden we het de hele week droog. Prima weer.
De enorme luifel die Nanneke en Joris voor hun tent hadden gespannen was daarom eigenlijk overbodig, maar vormde wel een samenscholingsplek voor een deel van de groep. Met een drankje erbij en een chique koffiezet-apparaat op grijpafstand kwam men de uurtjes wel door ! Muggen vonden het ook wel een fijne beschutte hangplek, met al die blote benen!!
Een aardige bijkomstigheid op de camping was de zeer comfortabele Sauna, geschikt voor ca 6 personen. We hebben er twee avonden in gezeten en sommigen gingen aansluitend zwemmen.
Opvallend in het merengebied is de enorme kano-dichtheid. Vooral op de Hemelvaartsdag en de dagen er na wemelde het er van . Overigens ook van andere vaartuigen, waaronder vele ‘drijvende zomerhuisjes’ met buitenboordmotor. 80% van de vaartuigen werd bemand door ‘kerels’ die waren vergezeld door vele kratten bier, of door (hun) kinderen. Het schijn een gewoonte te zijn dat die dagen ‘voor de mannen’ zijn. En vaders gaan dan met hun kinderen op pad. (De dames mogen op andere dagen weer naar buiten, denk ik).
Er valt natuurlijk nog veel meer te vertellen over deze week. Maar een bescheiden hoogtepunt was het ontmoeten van een zeearend, die verstoord wegvloog, vanuit een boom op 50m afstand. Ook andere grote roofvogels werden regelmatig ontdekt, zoals wouwen en visarenden.
Al met al was het een week, die voor herhaling vatbaar is.
Het fotoverslag vind je hier.
Hans Ferwerda, 29 mei 2024.
